Rozdział IV

     Zayn nie próbował tym razem puścić ofiary wolno, tylko chwycił ją za głowę i popchnął na murek, którym siedziała wcześniej. Payne uderzył tyłem głowy o twardy beton i upadł na ziemię z mrokiem przed oczami.

-Jeszcze raz zrobisz coś nie tak, jak potrzeba... -rzekł spoglądając na nieco zdenerwowanego chłopaka.- To pogadamy jeszcze całkiem inaczej.

-O co ci do cholery chodzi?! -zapytał cienkim głosem wstający Payne.

-Nadal nie wiesz? 

-Wyjaśnij mi. -powiedział patrząc się przed siebie.

-Wyjaśnienia są zbędne... Sam powinieneś wiedzieć, co zrobiłeś źle. -oznajmił Zayn ze spokojem w głosie.

-Chodzi o Perrie, tak? To twoja dziewczyna? Fajna z niej panienka. Te pozdrowienia, to ode mnie... -zaczął nagle Liam.- A i wiesz, jak byliśmy u tej pilęg...

Malik zdenerwował się. Chyba każdy by się w takiej sytuacji zdenerwował. Rzucił się na Payna.

Nie wiadomo nawet kiedy Liam wstał i uderzył Zayn'a w nerki. Chłopak miał wyprowadzić kolejny cios, jako oddanie, ale Payne zasadził mu tak potężnego kopa na wysokości klatki piersiowej, że ten z bólu padł na ziemię jak długi. Malik zebrał w sobie resztki sił podnosząc się i rzucił nim o ścianę szkoły, jakby to był worek ze szmatami, i skierował się ku wyjściu. Liam zaśmiał szyderczo wstając, jak gdyby nigdy nic i ponownie ruszył w kierunku wychodzącego z boiska szkolnego Mulata. Ten nie miał zamiaru czekać na kolejny cios, tylko uderzył łokciem śmiejącego się chłopaka. Padł na ziemie już na dobre. Zayn usiadł na krawężniku, ściągnął koszulkę i otarł zakrwawiony łuk brwiowy.

-Jeszcze masz jakieś ale, komentarze lub cokolwiek innego do powiedzenia? –warknął Mulat wycierając koszulką krew z nowej rany.

-Zapłacisz mi za to. Zapłacisz... –wyjąkał obolały i staranowany przez przeciwnika Liam. – Zapłacisz...

Zayn popatrzył na niego z ironicznym strachem w oczach, kopnął po raz ostatni w okolice, już i tak mocno, połamanych żeber i oddalił się z miejsca zdarzenia.

Czemu znowu się bił? Przecież chodził na terapię i pracował nad tym. Wyjaśnienie jest proste: Zayn nie mógł pozwolić na to, żeby ktoś zachwiał jego pozycją w szkole. Nie mógł pozwolić na to, że ktoś może być bardziej lubiany czy znany w szkole, niż on. I najważniejsze, nie mógł pozwolić, żeby ktoś zajął jego miejsce przy Pezz. Nie teraz. Nie przed balem.

A sam Payne mu powiedział, kiedy się bili, że to od niego były te pozdrowienia dla jego dziewczyny i żeby uważał na nią, bo ktoś ją zaraz gwizdnie z przed jego nosa. Zayn wybuchł wtedy totalnie. Gdyby nie to, że Payne był kiedyś na kilku lekcjach karate, judo i boksu, to byłoby z nim źle. Na szczęście, bądź nieszczęście, znał kilka podstawowych ruchów obrony i ataku, jednakże z Zayn’em nie miał szans najmniejszych.

Liam udawał tylko twardego, ale kiedy doszło do walki, pokazał swoje prawdziwe oblicze – cienkie oblicze.

~*~

-Ooo, dzień dobry Zayn, jak ci minął dzi... –urwała nagle pani Styles, mama Harry’ego, która otworzyła drzwi domu. – Harry u siebie...

-Dziękuję. –powiedział wchodząc do środka poobijany chłopak. – Pewnie się pani zastanawia, czemu tak wyglądam...?

-Nie. –odrzekła mówiąc prawdę pani Styles. – Bardziej chodzi mi po głowie to, czemu mój syn zadaje się z takim osobnikiem jak ty... –uśmiechnęła się delikatnie.

-Zasłużył sobie... –poprawił koszulkę. –  A o Hazzę niech się pani nie martwi, to dobry chłopak. Wie, że nie wolno się bić. –zaśmiał się Zayn i wszedł na górę.

Mamę Harry’ego Zayn znał od małego. Zawsze mógł z nią o wszystkim porozmawiać. Traktował ją jak bliską mu osobę. Nawet bardzo bliską.

-Fuck! Co ci się stało? Zaatakowała cię banda dresów, jak do mnie szedłeś? –zapytał zdziwiony Harry.

-Tak, banda dresów o imieniu Liam, który jest totalnym cieniasem. –warknął czekoladowooki chłopak.

-Czemu ty się tak na niego uwziąłeś? –zapytał chłopak rzucając przyjacielowi świeżą, niezakrwawioną koszulkę.

-Stary?! Co ty?! Jesteś po jego stronie?! Słyszałeś co on mówił o Pezz?! Gnojek jeden... Zabiłbym go, ale nie chcę mieć problemów... –przerwał mu dźwięk dzwoniącego telefony Styles’a.

-Już chyba masz... –zwrócił się do chłopaka, po czym odebrał telefon. –Tak Perrie...?

Harry też nie był typem grzecznego chłopca pochodzącego z dobrej rodziny, ale nie można go było porównywać do Zayn’a. Harry nie bił się, wiedział, że tak raczej nie załatwi się problemów. W życiu miał tylko kilka bójek, ale to bardziej w obronie własnej, niż jakby miał je zaczynać sam.

-Po co dzwoniła? –szybko zapytał Zayn, kiedy chłopak się rozłączył.

-Yyy... Pytała jaki jest temat referatu na... Yyy... –zaczął się nerwowo drapać po karku Harry. – No wiesz, na... Na historię...

-Ta, jasne. Pośmialiśmy się, miło było, ale serio. –rzucił chłopak.

-Zayn nieważne, dzwoniła do mnie.

-Ale to moja dziewczyna? –warknął.

-Ale miała sprawę do mnie? –odpowiedział pytaniem na pytanie. – Chcesz, zadzwoń do niej, zapytaj się. –skwitował Harry. – Albo lepiej idź do niej i z nią porozmawiaj, tylko wiesz, przed spotkaniem kup jej jakieś kwiatki, bo łatwo nie będzie...

-Tsaa... –wybełkotał tylko Zayn i wyszedł.

~*~

-Witajcie, witajcie!  Za sterami oczywiście DJ Tommo! –usłyszał Zayn wchodząc do szkoły.

-I DJ Horan! Siemka! Mamy dla was, jak zwykle z resztą, gorącą porcję newsów! –krzyknął.

-Dzisiaj nie będzie lekcji chemii, bo pani Marsow dostała wysypki.

-Podobno wygląda jak smerf. –wtrącił się Niall.

-Ale mówiliśmy, radziliśmy i ostrzegaliśmy, żeby nie przesadzała z doświadczeniami. Dobrze, że szkoły nam nie rozwaliła! –zaśmiał się Lou.

-Dzisiaj także lekcje są skrócone z niewiadomych przyczyn! O 13 każdy już swój tyłek będzie wygodnie usadzał na kanapie przed TV w domu!

-I ostatni, ale jakże gorący news! –wykrzyknął radośnie jeden z chłopaków. – Wczoraj między Zayn’em Malik’iem a Liam’em Payne’m doszło do bójki! Wyobrażacie to sobie?! Było to już po szkole, więc nie mogliśmy pobawić się w komentatorów, jednakże było ostro, bo pan Payne jest strasznie stratowany!

-Oczywiście Zayn nie wyszedł z tego gładko, z tego co wiemy ma rozwalony łuk brwiowy, posiniaczone plecy i chyba złamane jedno czy dwa żebra. –dodał Horan.

-Zayn pokazał kto tutaj rządzi! I że żaden nowy laluś nie będzie mu w kaszę dmuchał! –wykrzyknął Lou. – I to chyba tyle z newsów! Jeśli dowiemy się czegoś nowego na temat bójki, oczywiście od razu was o tym poinformujemy.

-Każdy, kto coś wie na ten temat, może przyjść i przekazać nam informacje. –zaczął blondyn. – A teraz to już koniec wiadomości. Zapraszamy na wielką dawkę muzyki!

-Świetnie, każdy już wie... –wymamrotał pod nosem sam do siebie wściekły Malik.

Chłopak, jak każdego dnia z rana w szkole, kierował się w stronę szafki po książki. Jednakże dnia dzisiejszego coś innego przykuło jego uwagę...

-Co ty robisz?! –warknął ze złością Zayn odciągając Perrie od Liam’a.

-Aaa, yy... Słuchaj, bo... –zaczęła dziewczyna wycierając usta po pocałunku.– Bo ja nie chce z tobą już być... Zakochałam się w Liam’ie. –powiedziała jak gdyby nigdy nic, a Payne posłał szeroki, ale jakże cwany, uśmiech w stronę zdezorientowanego Malik'a.

-Że przepraszam, co? –zapytał z niedowierzaniem chłopak.

-Nie słyszałeś? Twoja dziew... Ups, przepraszam. –pocałował dziewczynę w czoło.– Moja dziewczyna. Już nie jest z tobą, teraz jest ze mną. Pogódź się z tym chłopcze. Są lepsi od ciebie na tym świecie. -powiedział z dumą Payne, po czym odchodząc potraktował go z bara.

_____

W następnych rozdziałach:

-Zayn poznaje kogoś z "niższych sfer",

-zaczyna się zgłaszanie kandydatur na króla i królową balu,

-zakład z Harry'm.

__________

No cześć miśki! <3

Wow, już prawie 900 wyświetleń! Nie mogę w to uwierzyć, serio! Jestem strasznie zachwycona tym faktem! 

Nie wiem co więcej napisać :D

Chyba tylko tyle, że komentujcie, bo to bardzo podnosi na duchu i dodaje weny, a także chęci pisania, bo wiem, że ktoś to czyta. I wypowiadajcie się szczerze, bo jeśli coś jest nie tak, postaram się to zmienić.

Kolejna część w przyszłym tygodniu.

Do kolejnego <3